Ις το τελος ψαλμος ωδης του εγκαινισμου του οικου τω δαυιδ
υψωσω σε κυριε οτι υπελαβες με και ουκ ηυφρανας τους εχθρους μου επ' εμε
κυριε ο θεος μου εκεκραξα προς σε και ιασω με
κυριε ανηγαγες εξ αδου την ψυχην μου εσωσας με απο των καταβαινοντων εις λακκον
ψαλατε τω κυριω οι οσιοι αυτου και εξομολογεισθε τη μνημη της αγιωσυνης αυτου
οτι οργη εν τω θυμω αυτου και ζωη εν τω θεληματι αυτου το εσπερας αυλισθησεται κλαυθμος και εις το πρωι αγαλλιασις
•
εγω δε ειπα εν τη ευθηνια μου ου μη σαλευθω εις τον αιωνα
κυριε εν τω θεληματι σου παρεσχου τω καλλει μου δυναμιν απεστρεψας δε το προσωπον σου και εγενηθην τεταραγμενος
προς σε κυριε κεκραξομαι και προς τον θεον μου δεηθησομαι
τις ωφελεια εν τω αιματι μου εν τω καταβηναι με εις διαφθοραν μη εξομολογησεται σοι χους η αναγγελει την αληθειαν σου
ηκουσεν κυριος και ηλεησεν με κυριος εγενηθη βοηθος μου
εστρεψας τον κοπετον μου εις χορον εμοι διερρηξας τον σακκον μου και περιεζωσας με ευφροσυνην
οπως αν ψαλη σοι η δοξα μου και ου μη κατανυγω κυριε ο θεος μου εις τον αιωνα εξομολογησομαι σοι
Pater
Filius
Spiritus Sanctus
Angelorum
Satan
Commentarium
Nexus
Graphice
Atlas