Concordantiae

Biblia Sacra (Vulgatam Clementinam)

homo

Sap 9:5 quoniam servus tuus sum ego, et filius ancillæ tuæ; homo infirmus, et exigui temporis, et minor ad intellectum judicii et legum.
Sap 14:15 Acerbo enim luctu dolens pater, cito sibi rapti filii fecit imaginem; et illum qui tunc quasi homo mortuus fuerat, nunc tamquam deum colere cœpit, et constituit inter servos suos sacra et sacrificia.
Sap 14:20 Multitudo autem hominum, abducta per speciem operis, eum qui ante tempus tanquam homo honoratus fuerat, nunc deum æstimaverunt.
Sap 15:16 Homo enim fecit illos; et qui spiritum mutuatus est, is finxit illos. Nemo enim sibi similem homo poterit deum fingere.
Sap 18:11 Simili autem pœna servus cum domino afflictus est, et popularis homo regi similia passus.
Sap 18:21 Prosperans enim homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suæ scutum, orationem et per incensum deprecationem allegans, restitit iræ, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus.
Eccli 9:25 Terribilis est in civitate sua homo linguosus: et temerarius in verbo suo odibilis erit.
Eccli 10:13 Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes.
Eccli 10:33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum: et est homo qui honorificatur propter substantiam suam.
Eccli 11:11 Est homo laborans et festinans, et dolens: impius, et tanto magis non abundabit.
Eccli 11:12 Est homo marcidus egens recuperatione, plus deficiens virtute, et abundans paupertate:
Eccli 11:34 A scintilla una augetur ignis, et ab uno doloso augetur sanguis: homo vero peccator sanguini insidiatur.
Eccli 13:19 Omne animal diligit simile sibi, sic et omnis homo proximum sibi.
Eccli 13:20 Omnis caro ad similem sibi conjungetur, et omnis homo simili sui sociabitur.
Eccli 18:6 Cum consummaverit homo, tunc incipiet: et cum quieverit, aporiabitur.
Eccli 18:7 Quid est homo? et quæ est gratia illius? et quid bonum aut quid nequam illius?
Eccli 18:23 Ante orationem præpara animam tuam, et noli esse quasi homo qui tentat Deum.
Eccli 19:21 Melior est homo qui minuitur sapientia, et deficiens sensu, in timore, quam qui abundat sensu, et transgreditur legem Altissimi.
Eccli 20:16 Hodie fœneratur quis, et cras expetit: odibilis est homo hujusmodi.
Eccli 20:29 Sapiens in verbis producet seipsum, et homo prudens placebit magnatis.
Eccli 20:33 Melior est qui celat insipientiam suam, quam homo qui abscondit sapientiam suam.
Eccli 21:25 Pes fatui facilis in domum proximi: et homo peritus confundetur a persona potentis.
Eccli 23:23 et homo nequam in ore carnis suæ non desinet donec incendat ignem.
Eccli 23:25 Omnis homo qui transgreditur lectum suum, contemnens in animam suam, et dicens: Quis me videt?
Eccli 25:10 homo qui jucundatur in filiis, vivens et videns subversionem inimicorum suorum.
Eccli 25:15 Beatus homo cui donatum est habere timorem Dei: qui tenet illum, cui assimilabitur?
Eccli 27:20 Sicut enim homo qui perdit amicum suum, sic et qui perdit amicitiam proximi sui.
Eccli 31:19 Utere quasi homo frugi his quæ tibi apponuntur: ne, cum manducas multum, odio habearis.
Eccli 32:21 Peccator homo vitabit correptionem, et secundum voluntatem suam inveniet comparationem.
Eccli 33:14 Omnes viæ ejus secundum dispositionem ejus: sic homo in manu illius qui se fecit, et reddet illi secundum judicium suum.
Eccli 34:25 Panis egentium vita pauperum est: qui defraudat illum homo sanguinis est.
Eccli 34:31 Sic homo qui jejunat in peccatis suis, et iterum eadem faciens: quid proficit humiliando se? orationem illius quis exaudiet?
Eccli 36:22 Cor pravum dabit tristitiam, et homo peritus resistet illi.
Eccli 41:18 Melior est homo qui abscondit stultitiam suam, quam homo qui abscondit sapientiam suam.
Eccli 41:18 Melior est homo qui abscondit stultitiam suam, quam homo qui abscondit sapientiam suam.
Eccli 46:22 et ante tempus finis vitæ suæ et sæculi, testimonium præbuit in conspectu Domini et christi: pecunias et usque ad calceamenta ab omni carne non accepit, et non accusavit illum homo.
Eccli 49:17 neque ut Joseph, qui natus est homo princeps fratrum, firmamentum gentis, rector fratrum, stabilimentum populi:
Isa 2:9 Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir; ne ergo dimittas eis.
Isa 2:20 In die illa projiciet homo idola argenti sui, et simulacra auri sui, quæ fecerat sibi ut adoraret, talpas et vespertiliones.
Isa 5:15 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir, et oculi sublimium deprimentur.
Isa 7:21 Et erit in die illa: nutriet homo vaccam boum, et duas oves,
Isa 13:12 Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obrizo.
Isa 17:7 In die illa inclinabitur homo ad factorem suum, et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient;
Isa 31:3 Ægyptus homo, et non deus; et equi eorum caro, et non spiritus; et Dominus inclinabit manum suam, et corruet auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium, simulque omnes consumentur.
Isa 36:6 Ecce confidis super baculum arundineum confractum istum, super Ægyptum; cui si innixus fuerit homo, intrabit in manum ejus, et perforabit eam: sic Pharao, rex Ægypti, omnibus qui confidunt in eo.
Isa 47:3 Revelabitur ignominia tua, et videbitur opprobrium tuum; ultionem capiam, et non resistet mihi homo.
Ier 2:6 Et non dixerunt: Ubi est Dominus qui ascendere nos fecit de terra Ægypti: qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis, et imaginem mortis, per terram in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo?
Ier 4:25 Intuitus sum, et non erat homo: et omne volatile cæli recessit.
Ier 4:29 A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas: ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes: universæ urbes derelictæ sunt, et non habitat in eis homo.
Ier 10:14 Stultus factus est omnis homo a scientia: confusus est artifex omnis in sculptili, quoniam falsum est quod conflavit, et non est spiritus in eis.