|
I Reg 16:2
|
Et ait Samuel: Quomodo vadam? audiet enim Saul, et interficiet me. Et ait Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Domino veni.
|
|
I Reg 16:14
|
Spiritus autem Domini recessit a Saul, et exagitabat eum spiritus nequam, a Domino.
|
|
I Reg 16:15
|
Dixeruntque servi Saul ad eum: Ecce spiritus Dei malus exagitat te.
|
|
I Reg 16:17
|
Et ait Saul ad servos suos: Providete ergo mihi aliquem bene psallentem, et adducite eum ad me.
|
|
I Reg 16:19
|
Misit ergo Saul nuntios ad Isai, dicens: Mitte ad me David filium tuum, qui est in pascuis.
|
|
I Reg 16:21
|
Et venit David ad Saul, et stetit coram eo: at ille dilexit eum nimis, et factus est ejus armiger.
|
|
I Reg 16:22
|
Misitque Saul ad Isai, dicens: Stet David in conspectu meo: invenit enim gratiam in oculis meis.
|
|
I Reg 16:23
|
Igitur quandocumque spiritus Domini malus arripiebat Saul, David tollebat citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus.
|
|
I Reg 16:23
|
Igitur quandocumque spiritus Domini malus arripiebat Saul, David tollebat citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus.
|
|
I Reg 17:2
|
Porro Saul et filii Israël congregati venerunt in Vallem terebinthi, et direxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthiim.
|
|
I Reg 17:8
|
Stansque clamabat adversum phalangas Israël, et dicebat eis: Quare venistis parati ad prælium? Numquid ego non sum Philisthæus, et vos servi Saul? Eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare certamen.
|
|
I Reg 17:11
|
Audiens autem Saul, et omnes Israëlitæ, sermones Philisthæi hujuscemodi, stupebant, et metuebant nimis.
|
|
I Reg 17:12
|
David autem erat filius viri Ephrathæi, de quo supra dictum est, de Bethlehem Juda, cui nomen erat Isai, qui habebat octo filios, et erat vir in diebus Saul senex, et grandævus inter viros.
|
|
I Reg 17:13
|
Abierunt autem tres filii ejus majores post Saul in prælium: et nomina trium filiorum ejus, qui perrexerunt ad bellum, Eliab primogenitus, et secundus Abinadab, tertiusque Samma.
|
|
I Reg 17:15
|
abiit David, et reversus est a Saul, ut pasceret gregem patris sui in Bethlehem.
|
|
I Reg 17:19
|
Saul autem, et illi, et omnes filii Israël, in Valle terebinthi pugnabant adversum Philisthiim.
|
|
I Reg 17:31
|
Audita sunt autem verba, quæ locutus est David, et annuntiata in conspectu Saul.
|
|
I Reg 17:33
|
Et ait Saul ad David: Non vales resistere Philisthæo isti nec pugnare adversus eum: quia puer es, hic autem vir bellator est ab adolescentia sua.
|
|
I Reg 17:34
|
Dixitque David ad Saul: Pascebat servus tuus patris sui gregem, et veniebat leo, vel ursus, et tollebat arietem de medio gregis:
|
|
I Reg 17:37
|
Et ait David: Dominus qui eripuit me de manu leonis, et de manu ursi, ipse me liberabit de manu Philisthæi hujus. Dixit autem Saul ad David: Vade, et Dominus tecum sit.
|
|
I Reg 17:38
|
Et induit Saul David vestimentis suis, et imposuit galeam æream super caput ejus, et vestivit eum lorica.
|
|
I Reg 17:39
|
Accinctus ergo David gladio ejus super vestem suam, cœpit tentare si armatus posset incedere: non enim habebat consuetudinem. Dixitque David ad Saul: Non possum sic incedere, quia non usum habeo. Et deposuit ea,
|
|
I Reg 17:55
|
Eo autem tempore, quo viderat Saul David egredientem contra Philisthæum, ait ad Abner principem militiæ: De qua stirpe descendit hic adolescens, Abner? Dixitque Abner: Vivit anima tua, rex, si novi.
|
|
I Reg 17:58
|
Et ait ad eum Saul: De qua progenie es, o adolescens? Dixitque David: Filius servi tui Isai Bethlehemitæ ego sum.
|
|
I Reg 18:1
|
Et factum est cum complesset loqui ad Saul: anima Jonathæ conglutinata est animæ David, et dilexit eum Jonathas quasi animam suam.
|
|
I Reg 18:2
|
Tulitque eum Saul in die illa, et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui.
|
|
I Reg 18:5
|
Egrediebatur quoque David ad omnia quæcumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat: posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul.
|
|
I Reg 18:5
|
Egrediebatur quoque David ad omnia quæcumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat: posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul.
|
|
I Reg 18:5
|
Egrediebatur quoque David ad omnia quæcumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat: posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul.
|
|
I Reg 18:6
|
Porro cum reverteretur percusso Philisthæo David, egressæ sunt mulieres de universis urbibus Israël, cantantes, chorosque ducentes in occursum Saul regis, in tympanis lætitiæ, et in sistris.
|
|
I Reg 18:7
|
Et præcinebant mulieres ludentes, atque dicentes: Percussit Saul mille, et David decem millia.
|
|
I Reg 18:8
|
Iratus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis ejus sermo iste: dixitque: Dederunt David decem millia, et mihi mille dederunt: quid ei superest, nisi solum regnum?
|
|
I Reg 18:9
|
Non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David a die illa, et deinceps.
|
|
I Reg 18:10
|
Post diem autem alteram, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suæ: David autem psallebat manu sua, sicut per singulos dies, tenebatque Saul lanceam,
|
|
I Reg 18:10
|
Post diem autem alteram, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suæ: David autem psallebat manu sua, sicut per singulos dies, tenebatque Saul lanceam,
|
|
I Reg 18:12
|
Et timuit Saul David, eo quod Dominus esset cum eo, et a se recessisset.
|
|
I Reg 18:13
|
Amovit ergo eum Saul a se, et fecit eum tribunum super mille viros: et egrediebatur, et intrabat in conspectu populi.
|
|
I Reg 18:15
|
Vidit itaque Saul quod prudens esset nimis, et cœpit cavere eum.
|
|
I Reg 18:17
|
Dixitque Saul ad David: Ecce filia mea major Merob, ipsam dabo tibi uxorem: tantummodo esto vir fortis, et præliare bella Domini. Saul autem reputabat, dicens: Non sit manus mea in eum, sed sit super eum manus Philisthinorum.
|
|
I Reg 18:17
|
Dixitque Saul ad David: Ecce filia mea major Merob, ipsam dabo tibi uxorem: tantummodo esto vir fortis, et præliare bella Domini. Saul autem reputabat, dicens: Non sit manus mea in eum, sed sit super eum manus Philisthinorum.
|
|
I Reg 18:18
|
Ait autem David ad Saul: Quis ego sum, aut quæ est vita mea, aut cognatio patris mei in Israël, ut fiam gener regis?
|
|
I Reg 18:19
|
Factum est autem tempus cum deberet dari Merob filia Saul David, data est Hadrieli Molathitæ uxor.
|
|
I Reg 18:20
|
Dilexit autem David Michol filia Saul altera. Et nuntiatum est Saul, et placuit ei.
|
|
I Reg 18:20
|
Dilexit autem David Michol filia Saul altera. Et nuntiatum est Saul, et placuit ei.
|
|
I Reg 18:21
|
Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum, et sit super eum manus Philisthinorum. Dixitque Saul ad David: In duabus rebus gener meus eris hodie.
|
|
I Reg 18:21
|
Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum, et sit super eum manus Philisthinorum. Dixitque Saul ad David: In duabus rebus gener meus eris hodie.
|
|
I Reg 18:22
|
Et mandavit Saul servis suis: Loquimini ad David clam me, dicentes: Ecce places regi, et omnes servi ejus diligunt te. Nunc ergo esto gener regis.
|
|
I Reg 18:23
|
Et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba hæc. Et ait David: Num parum videtur vobis, generum esse regis? Ego autem sum vir pauper et tenuis.
|
|
I Reg 18:24
|
Et renuntiaverunt servi Saul dicentes: Hujuscemodi verba locutus est David.
|
|
I Reg 18:25
|
Dixit autem Saul: Sic loquimini ad David: Non habet rex sponsalia necesse, nisi tantum centum præputia Philisthinorum, ut fiat ultio de inimicis regis. Porro Saul cogitabat tradere David in manus Philisthinorum.
|