|
Num 9:19
|
et si evenisset ut multo tempore maneret super illud, erant filii Israël in excubiis Domini, et non proficiscebantur
|
|
Num 9:22
|
Si vero biduo aut uno mense vel longiori tempore fuisset super tabernaculum, manebant filii Israël in eodem loco, et non proficiscebantur: statim autem ut recessisset, movebant castra.
|
|
Num 10:4
|
Si semel clangueris, venient ad te principes, et capita multitudinis Israël.
|
|
Num 10:12
|
profectique sunt filii Israël per turmas suas de deserto Sinai, et recubuit nubes in solitudine Pharan.
|
|
Num 10:28
|
Hæc sunt castra, et profectiones filiorum Israël per turmas suas quando egrediebantur.
|
|
Num 10:36
|
Cum autem deponeretur, aiebat: Revertere, Domine, ad multitudinem exercitus Israël.
|
|
Num 11:4
|
Vulgus quippe promiscuum, quod ascenderat cum eis, flagravit desiderio, sedens et flens, junctis sibi pariter filiis Israël, et ait: Quis dabit nobis ad vescendum carnes?
|
|
Num 11:16
|
Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta viros de senibus Israël, quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri: et duces eos ad ostium tabernaculi fœderis, faciesque ibi stare tecum,
|
|
Num 11:24
|
Venit igitur Moyses, et narravit populo verba Domini, congregans septuaginta viros de senibus Israël, quos stare fecit circa tabernaculum.
|
|
Num 11:30
|
Reversusque est Moyses, et majores natu Israël in castra.
|
|
Num 13:3
|
Mitte viros, qui considerent terram Chanaan, quam daturus sum filiis Israël, singulos de singulis tribubus, ex principibus.
|
|
Num 13:25
|
qui appellatus est Nehelescol, id est Torrens botri, eo quod botrum portassent inde filii Israël.
|
|
Num 13:27
|
venerunt ad Moysen et Aaron et ad omnem cœtum filiorum Israël in desertum Pharan, quod est in Cades. Locutique eis et omni multitudini ostenderunt fructus terræ:
|
|
Num 13:33
|
Detraxeruntque terræ, quam inspexerant, apud filios Israël, dicentes: Terra, quam lustravimus, devorat habitatores suos: populus, quem aspeximus, proceræ staturæ est.
|
|
Num 14:2
|
et murmurati sunt contra Moysen et Aaron cuncti filii Israël, dicentes:
|
|
Num 14:5
|
Quo audito, Moyses et Aaron ceciderunt proni in terram coram omni multitudine filiorum Israël.
|
|
Num 14:7
|
et ad omnem multitudinem filiorum Israël locuti sunt: Terra, quam circuivimus, valde bona est.
|
|
Num 14:10
|
Cumque clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos vellet opprimere, apparuit gloria Domini super tectum fœderis cunctis filiis Israël.
|
|
Num 14:27
|
Usquequo multitudo hæc pessima murmurat contra me? querelas filiorum Israël audivi.
|
|
Num 14:39
|
Locutusque est Moyses universa verba hæc ad omnes filios Israël, et luxit populus nimis.
|
|
Num 15:2
|
Loquere ad filios Israël, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram habitationis vestræ, quam ego dabo vobis,
|
|
Num 15:17
|
Loquere filiis Israël, et dices ad eos:
|
|
Num 15:25
|
et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israël, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo:
|
|
Num 15:26
|
et dimittetur universæ plebi filiorum Israël, et advenis qui peregrinantur inter eos: quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam.
|
|
Num 15:32
|
Factum est autem, cum essent filii Israël in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati,
|
|
Num 15:38
|
Loquere filiis Israël, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas:
|
|
Num 16:2
|
surrexerunt contra Moysen, aliique filiorum Israël ducenti quinquaginta viri proceres synagogæ, et qui tempore concilii per nomina vocabantur.
|
|
Num 16:9
|
num parum vobis est quod separavit vos Deus Israël ab omni populo, et junxit sibi, ut serviretis ei in cultu tabernaculi, et staretis coram frequentia populi, et ministraretis ei?
|
|
Num 16:25
|
Surrexitque Moyses, et abiit ad Dathan et Abiron: et sequentibus eum senioribus Israël,
|
|
Num 16:34
|
At vero omnis Israël, qui stabat per gyrum, fugit ad clamorem pereuntium, dicens: Ne forte et nos terra deglutiat.
|
|
Num 16:38
|
in mortibus peccatorum: producatque ea in laminas, et affigat altari, eo quod oblatum sit in eis incensum Domino, et sanctificata sint, ut cernant ea pro signo et monimento filii Israël.
|
|
Num 16:40
|
ut haberent postea filii Israël, quibus commonerentur ne quis accedat alienigena, et qui non est de semine Aaron ad offerendum incensum Domino, ne patiatur sicut passus est Core, et omnis congregatio ejus, loquente Domino ad Moysen.
|
|
Num 16:41
|
Murmuravit autem omnis multitudo filiorum Israël sequenti die contra Moysen et Aaron, dicens: Vos interfecistis populum Domini.
|
|
Num 17:2
|
Loquere ad filios Israël, et accipe ab eis virgas singulas per cognationes suas, a cunctis principibus tribuum, virgas duodecim, et uniuscujusque nomen superscribes virgæ suæ.
|
|
Num 17:5
|
Quem ex his elegero, germinabit virga ejus: et cohibebo a me querimonias filiorum Israël, quibus contra vos murmurant.
|
|
Num 17:6
|
Locutusque est Moyses ad filios Israël: et dederunt ei omnes principes virgas per singulas tribus: fueruntque virgæ duodecim absque virga Aaron.
|
|
Num 17:9
|
Protulit ergo Moyses omnes virgas de conspectu Domini ad cunctos filios Israël: videruntque, et receperunt singuli virgas suas.
|
|
Num 17:10
|
Dixitque Dominus ad Moysen: Refer virgam Aaron in tabernaculum testimonii, ut servetur ibi in signum rebellium filiorum Israël, et quiescant querelæ eorum a me, ne moriantur.
|
|
Num 17:12
|
Dixerunt autem filii Israël ad Moysen: Ecce consumpti sumus, omnes perivimus.
|
|
Num 18:5
|
Excubate in custodia sanctuarii, et in ministerio altaris: ne oriatur indignatio super filios Israël.
|
|
Num 18:6
|
Ego dedi vobis fratres vestros Levitas de medio filiorum Israël, et tradidi donum Domino, ut serviant in ministeriis tabernaculi ejus.
|
|
Num 18:8
|
Locutusque est Dominus ad Aaron: Ecce dedi tibi custodiam primitiarum mearum. Omnia quæ sanctificantur a filiis Israël, tradidi tibi et filiis tuis pro officio sacerdotali legitima sempiterna.
|
|
Num 18:11
|
Primitias autem, quas voverint et obtulerint filii Israël, tibi dedi, et filiis tuis, ac filiabus tuis, jure perpetuo: qui mundus est in domo tua, vescetur eis.
|
|
Num 18:14
|
Omne quod ex voto reddiderint filii Israël, tuum erit.
|
|
Num 18:19
|
Omnes primitias sanctuarii, quas offerunt filii Israël Domino, tibi dedi, et filiis, ac filiabus tuis, jure perpetuo. Pactum salis est sempiternum coram Domino, tibi ac filiis tuis.
|
|
Num 18:20
|
Dixitque Dominus ad Aaron: In terra eorum nihil possidebitis, nec habebitis partem inter eos: ego pars et hæreditas tua in medio filiorum Israël.
|
|
Num 18:22
|
ut non accedant ultra filii Israël ad tabernaculum, nec committant peccatum mortiferum,
|
|
Num 18:26
|
Præcipe Levitis, atque denuntia: Cum acceperitis a filiis Israël decimas, quas dedi vobis, primitias earum offerte Domino, id est, decimam partem decimæ,
|
|
Num 18:32
|
Et non peccabitis super hoc, egregia vobis et pinguia reservantes, ne polluatis oblationes filiorum Israël, et moriamini.
|
|
Num 19:2
|
Ista est religio victimæ, quam constituit Dominus. Præcipe filiis Israël, ut adducant ad te vaccam rufam ætatis integræ, in qua nulla sit macula, nec portaverit jugum:
|