|
Gen 14:16
|
Reduxitque omnem substantiam, et Lot fratrem suum cum substantia illius, mulieres quoque et populum.
|
|
Gen 23:7
|
Surrexit Abraham, et adoravit populum terræ, filios videlicet Heth:
|
|
Gen 25:8
|
Et deficiens mortuus est in senectute bona, provectæque ætatis et plenus dierum: congregatusque est ad populum suum.
|
|
Gen 25:17
|
Et facti sunt anni vitæ Ismaëlis centum triginta septem, deficiensque mortuus est, et appositus ad populum suum.
|
|
Gen 25:23
|
Qui respondens ait: Duæ gentes sunt in utero tuo, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque populum superabit, et major serviet minori.
|
|
Gen 32:7
|
Timuit Jacob valde: et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas,
|
|
Gen 34:20
|
Ingressique portam urbis, locuti sunt ad populum:
|
|
Gen 34:23
|
Et substantia eorum, et pecora, et cuncta quæ possident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescamus, et habitantes simul, unum efficiemus populum.
|
|
Gen 49:16
|
Dan judicabit populum suum sicut et alia tribus in Israël.
|
|
Gen 49:29
|
Et præcepit eis, dicens: Ego congregor ad populum meum: sepelite me cum patribus meis in spelunca duplici quæ est in agro Ephron Hethæi,
|
|
Gen 49:32
|
Finitisque mandatis quibus filios instruebat, collegit pedes suos super lectulum, et obiit: appositusque est ad populum suum.
|
|
Ex 1:9
|
Et ait ad populum suum: Ecce, populus filiorum Israël multus, et fortior nobis est.
|
|
Ex 3:10
|
Sed veni, et mittam te ad Pharaonem, ut educas populum meum, filios Israël, de Ægypto.
|
|
Ex 3:12
|
Qui dixit ei: Ego ero tecum: et hoc habebis signum, quod miserim te: cum eduxeris populum meum de Ægypto, immolabis Deo super montem istum.
|
|
Ex 4:16
|
Ipse loquetur pro te ad populum, et erit os tuum: tu autem eris ei in his quæ ad Deum pertinent.
|
|
Ex 4:21
|
Dixitque ei Dominus revertenti in Ægyptum: Vide ut omnia ostenta quæ posui in manu tua, facias coram Pharaone: ego indurabo cor ejus, et non dimittet populum.
|
|
Ex 5:1
|
Post hæc ingressi sunt Moyses et Aaron, et dixerunt Pharaoni: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto.
|
|
Ex 5:4
|
Ait ad eos rex Ægypti: Quare Moyses et Aaron sollicitatis populum ab operibus suis? ite ad onera vestra.
|
|
Ex 5:10
|
Igitur egressi præfecti operum et exactores ad populum, dixerunt: Sic dicit Pharao: Non do vobis paleas:
|
|
Ex 5:16
|
paleæ non dantur nobis, et lateres similiter imperantur: en famuli tui flagellis cædimur, et injuste agitur contra populum tuum.
|
|
Ex 5:22
|
Reversusque est Moyses ad Dominum, et ait: Domine, cur afflixisti populum istum? quare misisti me?
|
|
Ex 5:23
|
ex eo enim quo ingressus sum ad Pharaonem ut loquerer in nomine tuo, afflixit populum tuum: et non liberasti eos.
|
|
Ex 6:7
|
Et assumam vos mihi in populum, et ero vester Deus: et scietis quod ego sum Dominus Deus vester qui eduxerim vos de ergastulo Ægyptiorum,
|
|
Ex 7:4
|
et non audiet vos: immittamque manum meam super Ægyptum, et educam exercitum et populum meum filios Israël de terra Ægypti per judicia maxima.
|
|
Ex 7:14
|
Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingravatum est cor Pharaonis: non vult dimittere populum.
|
|
Ex 7:16
|
Dicesque ad eum: Dominus Deus Hebræorum misit me ad te, dicens: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto: et usque ad præsens audire noluisti.
|
|
Ex 8:1
|
Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi:
|
|
Ex 8:3
|
et ebulliet fluvius ranas: quæ ascendent, et ingredientur domum tuam, et cubiculum lectuli tui, et super stratum tuum, et in domos servorum tuorum, et in populum tuum, et in furnos tuos, et in reliquias ciborum tuorum:
|
|
Ex 8:4
|
et ad te, et ad populum tuum, et ad omnes servos tuos intrabunt ranæ.
|
|
Ex 8:8
|
Vocavit autem Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Orate Dominum ut auferat ranas a me et a populo meo, et dimittam populum ut sacrificet Domino.
|
|
Ex 8:20
|
Dixit quoque Dominus ad Moysen: Consurge diluculo, et sta coram Pharaone: egredietur enim ad aquas: et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.
|
|
Ex 8:21
|
Quod si non dimiseris eum, ecce ego immittam in te, et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas, omne genus muscarum: et implebuntur domus Ægyptiorum muscis diversi generis, et universa terra in qua fuerint.
|
|
Ex 8:23
|
Ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum: cras erit signum istud.
|
|
Ex 8:23
|
Ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum: cras erit signum istud.
|
|
Ex 8:29
|
At ait Moyses: Egressus a te, orabo Dominum: et recedet musca a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus cras: verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare Domino.
|
|
Ex 8:32
|
Et ingravatum est cor Pharaonis, ita ut nec hac quidem vice dimitteret populum.
|
|
Ex 9:1
|
Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.
|
|
Ex 9:7
|
Et misit Pharao ad videndum: nec erat quidquam mortuum de his quæ possidebat Israël. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum.
|
|
Ex 9:13
|
Dixitque Dominus ad Moysen: Mane consurge, et sta coram Pharaone, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.
|
|
Ex 9:14
|
Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super populum tuum: ut scias quod non sit similis mei in omni terra.
|
|
Ex 9:15
|
Nunc enim extendens manum percutiam te, et populum tuum peste, peribisque de terra.
|
|
Ex 9:17
|
Adhuc retines populum meum, et non vis dimittere eum?
|
|
Ex 10:3
|
Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Usquequo non vis subjici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.
|
|
Ex 12:33
|
Urgebantque Ægyptii populum de terra exire velociter, dicentes: Omnes moriemur.
|
|
Ex 13:3
|
Et ait Moyses ad populum: Mementote diei hujus in qua egressi estis de Ægypto et de domo servitutis, quoniam in manu forti eduxit vos Dominus de loco isto: ut non comedatis fermentatum panem.
|
|
Ex 13:17
|
Igitur cum emisisset Pharao populum, non eos duxit Deus per viam terræ Philisthiim quæ vicina est: reputans ne forte pœniteret eum, si vidisset adversum se bella consurgere, et reverteretur in Ægyptum.
|
|
Ex 14:6
|
Junxit ergo currum, et omnem populum suum assumpsit secum.
|
|
Ex 14:13
|
Et ait Moyses ad populum: Nolite timere: state, et videte magnalia Domini quæ facturus est hodie: Ægyptios enim, quos nunc videtis, nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum.
|
|
Ex 17:5
|
Et ait Dominus ad Moysen: Antecede populum, et sume tecum de senioribus Israël: et virgam qua percussisti fluvium, tolle in manu tua, et vade.
|
|
Ex 17:13
|
Fugavitque Josue Amalec, et populum ejus in ore gladii.
|