Gen 19:30
|
Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duæ quoque filiæ ejus cum eo (timuerat enim manere in Segor) et mansit in spelunca ipse, et duæ filiæ ejus cum eo.
|
Ios 6:23
|
Ingressique juvenes eduxerunt Rahab, et parentes ejus, fratres quoque, et cunctam supellectilem ac cognationem illius, et extra castra Israël manere fecerunt.
|
Idc 19:7
|
At ille consurgens, cœpit velle proficisci. Et nihilominus obnixe eum socer tenuit, et apud se fecit manere.
|
I Reg 22:5
|
Dixitque Gad propheta ad David: Noli manere in præsidio: proficiscere, et vade in terram Juda. Et profectus est David, et venit in saltum Haret.
|
Tob 14:12
|
Nunc ergo filii, audite me, et nolite manere hic: sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc:
|
Iudith 12:1
|
Tunc jussit eam introire ubi repositi erant thesauri ejus, et jussit illic manere eam, et constituit quid daretur illi de convivio suo.
|
Esth 1:9
|
Vasthi quoque regina fecit convivium feminarum in palatio, ubi rex Assuerus manere consueverat.
|
Lc 19:5
|
Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachæe, festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.
|
Io 21:22
|
Dicit ei Jesus: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? tu me sequere.
|
Io 21:23
|
Exiit ergo sermo iste inter fratres quia discipulus ille non moritur. Et non dixit ei Jesus: Non moritur, sed: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te?
|
Act 28:14
|
ubi inventis fratribus rogati sumus manere apud eos dies septem: et sic venimus Romam.
|
Act 28:16
|
Cum autem venissemus Romam, permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite.
|
I Cor 7:11
|
quod si discesserit, manere innuptam, aut viro suo reconciliari. Et vir uxorem non dimittat.
|
I Cor 16:7
|
Nolo enim vos modo in transitu videre, spero enim me aliquantulum temporis manere apud vos, si Dominus permiserit.
|
I Io 2:6
|
Qui dicit se in ipso manere, debet, sicut ille ambulavit, et ipse ambulare.
|
Apoc 17:10
|
Quinque ceciderunt, unus est, et alius nondum venit: et cum venerit, oportet illum breve tempus manere.
|